مصرف مواد آلوده به پریون به عنوان یک راه اصلی انتقال بیماری پریون فرض می شود. اتصال پریون ها به ذرات (ریز) خاک به طور چشمگیری انتقال بیماری دهانی را نسبت به پریون های غیر متصل افزایش می دهد، و این فرضیه وجود داشت که ذرات به اندازه میکرومتر موجود در سایر مواد مصرفی ممکن است بر انتقال بیماری پریون از طریق مسیر دهانی مواجهه تأثیر بگذارند.
ذرات کوچک و نامحلول در بسیاری از مواد از جمله خاک، غذاهای انسانی، داروها و خوراک دام وجود دارند. مشخص شده است که پودر گوشت ماهی، یک افزودنی خوراک که مسئول گسترش آنسفالوپاتی اسفنجی شکل گاو (BSE) است، حاوی ذرات کوچکتر از 20 میکرومتر است و پروتئین پریون بیماریزا به MBM متصل میشود.
تشدید انتقال بیماری از طریق مسیر خوراکی با قرار گرفتن در معرض MBM یا مواد افزودنی خوراک معدنی به اندازه سه میکرومتر تعیین شد. داده ها نشان داد که وقتی عامل بیماری به هر یک از مواد آزمایش شده متصل می شود، نفوذ بیماری در مقایسه با پریون های غیر متصل افزایش می یابد. دادههای ما نشان میدهد که در خوراک یا سایر مواد آلوده به پریون که توسط حیوانات یا به طور بالقوه انسان مصرف میشود، افزودن MBM یا وجود ریزذرات میتواند خطر ابتلا به بیماری پریون را افزایش دهد.
بیماری های پریون (پودر گوشت دامی، TSE) منحصر به فرد هستند، زیرا به نظر می رسد عامل علت، ایزوفرم نادرست پروتئین پریون میزبان (PrP TSE) باشد که قادر به مقاومت در برابر شرایط و درمان های کافی برای غیرفعال کردن سایر پاتوژن ها است. بیماریهای پریون معمولاً از طریق بلع مواد عفونی به دست میآیند و بیماری پس از یک دوره کمون طولانیمدت ظاهر میشود .
در مقایسه با قرار گرفتن در معرض داخل مغزی یا داخل صفاقی، عفونت دهانی نیاز به عیارهایی دارد که چندین مرتبه بزرگتر هستند. در حیواناتی که با دوزهای پایین عامل به چالش کشیده میشوند، فقط یک زیر مجموعه، و به طور بالقوه هیچ حیوانی، بیماری بالینی را آشکار میکند.
پایداری عامل پریون منجر به راههای غیرمنتظره انتقال بیماری میشود. به عنوان مثال، تصور میشود که آنسفالوپاتی اسفنجیفرم گاوی (BSE) از طریق تغذیه با مواد آلوده به عامل BSE، مانند پودر جوجه خوراک دام گوشت و استخوان (MBM) و محیطهای آلوده به بیماری اسکرپی گوسفند یا بیماری زوال مزمن دهانه رحم (CWD) به گاو و سایر حیوانات سرایت میکند.
عوامل گسترش بیماری به حیوانات در معرض (میلر و همکاران، 2004؛ مورلی و همکاران، 2003؛ پالسون، 1979). تعداد فزایندهای از مطالعات نشان میدهد که ذرات خاک ممکن است با اتصال و حفظ عامل عفونی به شکل زیستدسترسی، نقشی در انتقال اسکرپی گوسفند و CWD دهانه رحم ایفا کنند (براون و گایدوسک، 1991؛ جانسون و همکاران، 2006؛ لیتا و همکاران .، 2006؛ سیدل و همکاران، 2007).
جانسون و همکاران (2007) قبلاً نشان داده بود که اتصال پریون به مونت موریلونیت معدنی خاک (Mte) یا خاک کامل به طور قابل توجهی انتقال بیماری های دهان را نسبت به پریون های غیر متصل افزایش می دهد.
مکانیسمی که باعث افزایش انتقال بیماری پریون توسط پریونهای متصل به پودر گوشت طیوری میشود هنوز مشخص نشده است، اما محافظت در برابر فرآیندهای گوارشی، افزایش زمان اقامت در دستگاه گوارش، تغییرات فیزیکوشیمیایی ناشی از چسبندگی به عامل، یا افزایش جذب یا قرار گرفتن در معرض پریون، همگی ممکن است در این امر نقش داشته باشند.
- منابع:
- تبلیغات:
