روزی روزگاری در خانه من گل سرخ معروف می رویید.
مادربزرگم هم آن را در گلدان کاشت.
گاهی اوقات هم گل محمدی خشک کیلویی را به خانه می آورد.
در نهایت، تمام بوش حفظ نشد، به طور دوره ای گل محمدی با کمک چرنکوف تجدید می شد.
اما یک بار بوته ای در باغی کاشته شد که توسط کارگرانی که مشغول تعمیرات اساسی خانه بودند از بین رفت.
اما حتی پس از سالها هنوز آن گل لطیف و عطر فوق العاده قوی را به یاد دارم.
اخیرا یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد) گل محمدی دمشق را به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت به رسمیت شناخته است.
همین است، امسال در سوریه جنگی در جریان است و یونسکو مراقب حفظ یکی از زیباترین گل های سیاره زمین یا بهتر است بگوییم نه خود گل که روش های فرآوری گل محمدی دمشق است. .
به هر حال، دقیقاً در روستای مراخ سوریه است که صنعتی وجود دارد که یک گل محمدی زیبا را به مربا، شربت، اسانس، لوازم آرایشی، چای و دارو تبدیل می کند.
باور کنید مربای گل محمدی دمشقی هرگز با مربای گل محمدی زیتون معمولی اشتباه گرفته نمی شود.
گل محمدی داماسک اسانس بسیار گران قیمتی به دنیا می دهد که شرکت های پیشرو عطرسازی و آرایشی برای آن صف می کشند.
در سوریه می گویند «رز دمشق: طلا را گرامی می دارد و از نفت بیشتر دوام می آورد».
گل محمدی دمشق نمادی از باغ اسلامی است.
باغهای ایران و امارات، جنوب اسپانیا یا مراکش، هر کدام با عطر این گل محمدی دمیده میشوند.
گل محمدی داماسک (Rosa damascene) متعلق به گل محمدی باغی قدیمی است که در کشورهای خاورمیانه محبوبیت دارد.
این درختچه ای است گسترده یا راست به ارتفاع تا 1.5 متر، با گل آذین های چند گل از گل های نسبتاً بزرگ (قطر 6-8 سانتی متر). بیشتر صورتی است، اگرچه گونه مادام هاردی دارای گل های سفید برفی است.