در واقع باید گفت سنگ آهن جیرفت دنیا را تغییر داد هنگامی که ذوب و سخت شدن به فولاد اختراع شد، آهن و فولاد به سرعت بسیاری از فلزات دیگر را از مناطق سنتی خود جابجا کردند.
در چند دهه اخیر، مصرف آهن در حال افزایش بوده است، بنابراین ذخایر نسبتاً بزرگ در سراسر جهان احتمالاً در آینده نزدیک به طور کامل از بین می روند.
زمین ما مقادیر زیادی سنگ آهن جیرفت را در اختیار ما قرار داده است – ما امروزه بخش بسیار زیادی از آن را مصرف کرده ایم. هنوز هیچ راه حل واقعی برای این مشکل وجود ندارد.
تغییرات برای خود تولید آهن نیز ضروری است، زیرا سوزاندن محصولات زغال سنگ (کک) برای ذوب آهن مطمئناً به دلیل مشکلات اقلیمی راهی برای آینده نیست.
در اینجا، با هیدروژن به عنوان سوخت جایگزین، حداقل یک راه حل مفید وجود دارد که می تواند در عمل با تکنولوژی امروزی، به شرط سرمایه گذاری مناسب، اجرا شود.
سنگهای آهن سنگ‌هایی هستند که می‌توان از آن‌ها آهن فلزی استخراج کرد. بیشتر ذخایر سنگ آهن در جهان در سنگ هایی به نام سازندهای آهن نواری (BIFs) یافت می شود. اینها سنگهای رسوبی هستند که دارای لایه های متناوب مواد معدنی غنی از آهن و سنگ سیلیس ریزدانه به نام چرت هستند.
بسیاری از سازندهای آهن نواری که امروزه استخراج می شوند میلیون ها سال پیش تشکیل شده اند. حدود 3000 میلیون سال پیش اکسیژن محلول در اقیانوس ها وجود نداشت یا بسیار کم بود.
با این حال، اقیانوس ها حاوی مقدار زیادی سیلیس محلول بودند که از هوازدگی سنگ ها به دست می آمد.
هرازگاهی این سیلیس از آب دریا به صورت لایه‌هایی از ژله سیلیسی رسوب می‌کند که به آرامی سخت می‌شود و تبدیل به سنگی می‌شود که ما به آن چرت می‌گوییم. اکسید آهن محلول نیز از هوازدگی سنگ ها تولید می شد و همچنین توسط رودخانه ها به دریا شسته می شد.
.در قرون وسطی، با معرفی توپ آهنین و گلوله توپ، مصرف آهن افزایش یافت و از مس و برنز به عنوان پرمصرف ترین فلز پیشی گرفت.
در اواخر قرن نوزدهم، عصر فولاد آغاز شد و کشتی‌های چوبی جای خود را به فولاد دادند، ماشین‌آلاتی که به کارخانه‌ها آمدند و راه‌آهن اختراع شد.
